acı

Yıllardır insanların sinir sistemin üstüne yaptığı baskılar tüm direnmelerime rağmen sonunda bedenimi ele geçirdi... Mide kasılmaları, titreme nöbetleri, bayılmalar, sinir krizleri eşliğinde sabah kahvaltısı niyetine portakal suyu-votka ikilisine geri dönüş...Uzun uzun anlatmaya halim yok...İşten ayrıldım...Bomboş oturuyorum günün uyumadığım yarısında...Neden bilmem asla azla yetinen biri olamadığımdan-yanlış anlamayın felaketler silsilesi bu bahsettiğim- bağrış çağrış, hiç birşeyi umursamadan fırladığım işi terkedişimin sinirlerimi dağıtması beni kesmedi tabi...Eşim dediğim adamcık tüm güven duygumu mahfetti...Yaptığı basit görünüyordu belki dıştan bakınca...Gayet doğaldı pek çokları için...Ama ben kırılgandım, ben herkes değildim...Aldatmak sadece tensel bir dokunuş değildi benim için...Kırıldım, parçalara ayrıldım, yeniden eski güvensizlik kuyuma döndüm...Aşağılar buldum yine kendimi...Yine çirkin yine korkak yine saklı yine yalnız oldum... Aldatılmış duygum yalan söylemesinin tüm hayatımı yalana çevirmesinin yanında ezildi küçücük kaldı...Hangisi daha çok canımı yaktı?
Yoruldum...
Yazamıyorum daha fazla...